به نقل از «تسنیم»

عمارت مشیر دیوان سنندج; یادگاری ناشناخته از قاجار+ فیلم

تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۱۴۳۲۴

عمارت مشیر دیوان یکی از بناهای تاریخی و دیدنی سنندج بوده که در دوران قاجار ساخته شده و معماری آن بازدیدگنندگان را مجذوب خود خواهد کرد، اما این‌ روزها مغفول مانده است. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، دوره قاجار جزو دوره‌هایی به شمار می‌رود که در آن هنر معماری ایرانی از رونق خوبی برخوردار بوده و بناهای زیبایی در این دوره شکل گرفته‌اند؛ بناهایی که همگی در اوج هنرمندی بنا شده و در سراسر ایران پراکنده گشته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عمارت مشیر دیوان در محله‌ قدیمی سرتپوله در خیابان شهدا شهر سنندج قرار دارد و یکی از بناهای مشهور دوره قاجاریه است. این بنا با شیوه و اسلوب معماری ایران به ویژه محوطه یک ایوانی، در دوره قاجاریه به تلاش «میرزا یوسف مشیر دیوان»، پسر میرزا رضای وزیر کردستانی مشاور و جانشین حاکم منطقه به نام «میرزا رضای وزیر کردستانی» در اوایل دوره قاجار در مساحتی در حدود 3650 متر ساخته شده است.

در گذشته چون جلسات مهم ایالتی یا استانی در این منزل تشکیل می‌شده است بر روی سردرِ عمارت جان پناه و محل‌های نگهبانی ایجاد شده تا خانه از گزند مهاجمان در امان باشد.

عمارت مشیر دیوان سالیانی چند نیز محل استانداری کردستان بوده است، سر در ورودی بنا هلالی و دارای شش خواجه‌نشین است که آن را «سر درب جلوخانی» می‌گویند و در واقع نمادی از معماری کلاسیک ایرانی است. گچبری‌ها و حجاری‌های روی ایوان با طرح‌های گیاهی و طرح پرندگان نیز از تزئینات این بخش بناست.

زیبا‌ترین بخش بنای عمارت مشیر دیوان، تالار اصلی با کلاه فرنگ بزرگ آن است.

عمارت مشیر دیوان هفت حیاط دارد که هر یک از آنها دارای آب نمایی جداگانه با طرح متفاوت و در عین حال مرتبط با دیگرآب نماهاست و شامل بخش‌های خصوصی، عمومی، تشریفاتی، خدماتی و بهداشتی است.

در بخش اصلی ساختمان، ایوان ستون‌دار، تالار، حیاط و آب نما قرار گرفته و درب و پنجره‌های آن از تلفیق گرده‌ چینی چوب و شیشه رنگی اتاق‌ها را زینت داده است.

حجاری روی سنگ ازاره و ستون‌هایی با تزئینات گچ‌بری طنابی و مقرنس کاری از جمله تزئینات بسیار شاخص عمارت مشیر دیوان است.

ابتکار در صنعت گره‌چینی چوب و ارسی‌سازی به نحو چشمگیر در فضاهای بازشو و دعوت کننده و حدفاصل فضاهای بسته و نیمه باز و باز توسط استادکاران سنندجی انجام یافته است.

حمام عمارت مشیر دیوان در حیاط اندرونی عمارت واقع شده و چون سایر حمام‌های قدیمی از بخش‌های سر بینه خلوتی و خزینه تشکیل شده است، تزئینات آهک‌بری با نقوش گیاهی و حیوانی بر زیبایی این بخش افزوده است. سیستم آبرسانی از آب جاری و قنات‌های پرآب منطقه و اجرای کانال‌کشی‌، لوله‌کشی سنتی، لوله‌های تنبوشه است.

براساس این گزارش، این بنا یک از بناهای شاخص تاریخی در سطح شهر سنندج پس از عمارت تاریخی خسروآباد است و پس از تملک کامل آن این بنای تاریخی به‌عنوان یک کاربری فرهنگی مرمت و بازسازی شده و اکنون به خانه خلاق صنایع دستی و کسب و پیشته تبدیل شده است. این آثار تاریخی آنچنان که باید و شاید مورد توجه مسئولان قرار نگرفته و برای بسیاری از مردم نیز ناشناخته است.

در ادامه گزارش ویدئویی از حال و روز عمارت مشیر دیوان را می‌بینید:

.

استان کردستان دارای جاذبه‌های طبیعی و اماکن تاریخی و دیدنی متعددی بوده که سفر به این شهر خوش آب و هوا با مردمانی مهمان نواز و دیدن این ظرفیت‌های بی‌شمار از نزدیک، خاطرات دلچسبی را برای مهمانان به یادگار خواهد گذاشت. 

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: عمارت مشیر دیوان دوره قاجار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۱۴۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه خنجر شمر به قصر محمدیه رسید؟

همشهری آنلاین- صفورا صادقی: محله محمودیه واقع در منطقه یک تهران مانند دیگر نقاط شمال تهران به دلیل داشتن آب و هوای خوش و قناتهایش مورد توجه دودمان قاجار قرار داشت. محله محمودیه که ایستگاهی به همین نام در خیابان ولیعصر دارد، از شمال به زعفرانیه، جنوب به بزرگراه چمران، شرق به الهیه و از غرب به محله ولنجک و اوین محدود می‌شود وجزء مناطق گران و لوکس تهران است.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

در سال‌های دور نام این محله محمدیه بود که به خاطر وجود قصر محمدشاه قاجار بود که بعد از فوت او به قصر شوم معروف شد. تغییرات محله و تاریخچه آن را نصرالله حدادی، تهران‌شناس، چنین توضیح می‌دهد: «اواخر سلطنت محمدشاه قاجار، صدراعظم او حاج میرزا آقاسی که جزو ملاکان بزرگ تهران بود، اراضی این منطقه را به شاه بخشید تا درآن قصر و باغی بسازند و شاه به آنجا نقل مکان کند. پس از ساخته شدن قصر و سکونت محمدشاه در آن، بیماری شاه شدت گرفت و از دنیا رفت. به همین علت بود که این قصر بین اهالی شوم و بدشگون خوانده شد. طوری که اعتماد السلطنه می‌نویسد:«ناصرالدین شاه سر ناهار فرمودند می‌خواهم باغ فردوس را ۲۰ هزار تومان بخرم. من عرض کردم که شاه مرحوم در قصر محمدیه نزدیک باغ فردوس مرحوم شد، من به دلم بد آمد. شما آنجا را ابتیاع نفرمایید. عجب این حرف موثر شد. فی‌الفور به هم خورد.» (روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه، شعبان ١٣٠٢هجری قمری) به این ترتیب منحوسی باغ محمدیه تا باغ فردوس را هم دربرمی‌گرفت.»

حدادی ادامه می‌دهد: «حاج ملاعباس ایروانی ملقب به حاج میرزا آقاسی که بعد از مرگ قائم مقام فراهانی ردای صدارت دربار محمدشاه را به تن کرد، در تهران و ایران یکهزار و سیصد و سی و هشت بلوک و قریه و آبادی و مزرعه داشت و از ملاکین بزرگ ایران بود. از جمله املاک وی بازار عباس آباد، محله کنونی دکتر بهشتی و اراضی عباس آباد و حتی مالک اولیه منطقه قیطریه نیز حاج میرزا آقاسی بوده است. وی نفوذ زیادی در دربار قاجار داشت به‌طوری که با توطئه سفیر انگلیس قائم مقام فراهانی را در باغ نگارستان به قتل رساندند. حاج میرزا آقاسی در سال آخر حیات محمدشاه تمام املاک خود را به شاه هبه کرد که بعد از شاه جزء ثروت پسرش ناصرالدین شاه شد که به اصطلاح به آن «خالصجات حکومتی» می‌گفتند.

قصر محمدیه بعد از مرگ محمدشاه مورد بی توجهی خاندان قاجار قرار گرفت و بعد از سالها مخروبه شد تا اینکه «محمدرحیم خان علاء‌الدوله» آن را خرید و به «محمودعلاءمیر» که به احتشام السلطنه معروف بود سپرد. محمودخان علاءمیر عمارتی نو ساخت و نام آن را عوض کرد تا خاطره بدشگونی آن را از اذهان پاک کند و نام قصر و محله را به محمودیه تغییر داد. خاندان علاءالدوله به شقاوت و بیرحمی شهرت داشتند به طوری که یک ضرب‌المثل در تهران رواج یافت با این مضمون که "خنجر شمر در خانه علاء‌الدوله است".»

نام محمودیه هم اکنون بر این محله ماندگار شده است. و اما داستان محله محمودیه در این مقطع به پایان نرسید بعد از چند سال فردی سوئیسی به نام دکتر «اشتمپ» که دندانپزشک مخصوص دربار احمدشاه قاجار بود کلیه این اراضی را خریداری و آن را به قطعات کوچک‌تری تقسیم کرد و به خارجی‌هایی که برای ماموریت نظامی یا فرهنگی به ایران آمده بودند فروخت. و این گونه محله جدید محمودیه شکل گرفت. پس از خیابان‌کشی و مشخص شدن مناطق تهران در دهه ۳۰ و ۴۰ شمسی این محله جزء منطقه یک شهری شد و ساخت و سازهای جدید در آن بوجود آمد.

اکنون شاید اثری از آن عمارت و باغ‌های ییلاقی درباریان اثری نباشد ولی همچنان در اختیار اقشار مرفه جامعه است. برج‌ها و آسمان خراش‌هایی که خودنمایی می‌کنند گواه این مطلب است.

کد خبر 843082 برچسب‌ها منطقه ۱ شهردارى تهران